AZOOR is de afkorting van acute zonale occulte perifere retinopathie. Bij AZOOR zijn de lichtgevoelige cellen (staafjes en de kegeltjes) in het netvlies zodanig aangetast dat er een soort blinde vlekken (scotomen) ontstaan. Om die blinde vlekken heen is er nog wel zicht, maar vaak wazig. Bij AZOOR zijn vaak ook de bloedvaatjes in het netvlies beschadigd.
AZOOR komt heel weinig voor. Het zijn vooral jonge vrouwen die deze oogziekte krijgen. Meestal ontstaat het op een leeftijd tussen 20 en 40 jaar.
Symptomen
AZOOR begint meestal plotseling. De eerste symptomen zijn:
- Zwarte vlekken zien
- Knipperend licht zien
- Wazig zien
- Soms kan het oog pijn doen en/of treedt er hoofdpijn op
Daarna kan het zicht snel achteruitgaan. De vlekjes worden steeds groter. Uiteindelijk is het centrale zicht helemaal weg op een smal randje eromheen na. Meestal begint AZOOR aan één oog, maar volgt later ook het andere oog.
De vooruitzichten verschillen erg per persoon. Soms treedt er bij mensen na een paar maanden een lichte verbetering van het zicht op. Ongeveer 20% van de mensen met AZOOR is na een paar jaar zeer ernstig slechtziend.
Download hier de gratis brochure:
De brochure staat boordevol tips om uw ogen gezond te houden.
Vraag direct aan
Oorzaak AZOOR
De oorzaak van AZOOR is onbekend. Men vermoedt dat het misschien te maken heeft met een auto-immuunreactie. Het lichaam valt dan het eigen immuunsysteem aan, waardoor de cellen van het netvlies beschadigd raken.
Sommige mensen met AZOOR hadden vlak voordat ze klachten kregen een virale infectie.
Diagnose AZOOR
Het is niet makkelijk om de diagnose AZOOR te stellen. In het begin is er namelijk nog weinig aan het netvlies te zien. Er worden daarom verschillende onderzoeken ingezet om AZOOR op te sporen:
- OCT-scan > Deze scan brengt alle laagjes van het netvlies in beeld en kan schade nauwkeurig opsporen.
- Fundusfoto > Met een fundusfoto kan de achterkant van het oog in beeld worden gebracht. Daar ligt onder andere het netvlies.
- Fluorescente angiografie > Bij dit onderzoek wordt een onschadelijke kleurstof in een bloedvat in de arm gespoten. Deze kleurstof verspreidt zich door het hele lichaam en komt ook in het netvlies en het vaatvlies van de ogen terecht. Vervolgens worden snel achter elkaar foto’s gemaakt om eventuele afwijkingen aan het netvlies in kaart te brengen.
- Elektroretinografie (ERG) > Bij dit onderzoek worden de elektrische signalen van het netvlies gemeten als er lichtflitsen in verschillende sterkten en snelheden op afgevuurd worden. Dit gebeurt in een donkere omgeving om de functie van de staafjes te kunnen meten en in een lichte omgeving om de functie van de kegeltjes te meten. De meeste mensen vinden dit onderzoek onprettig. De oogarts plaatst één elektrode in de vorm van een draadje op het onderooglid of in de vorm van een contactlens op het hoornvlies. Het oog is dan wel eerst verdoofd door middel van druppels. Andere elektroden worden op het voorhoofd geplaatst. Met dit onderzoek kan achterhaald worden of de kegeltjes en de staafjes zijn aangetast.
Behandeling
Op dit moment zijn er nog geen goede behandelingen voor deze oogziekte.