Het verhaal van Koen: “Mijn zicht vulde zich met totale duisternis”
Koen de Pater is 64 jaar en zowel hij, zijn zus, als zijn moeder hebben te maken met een oogaandoening. Hij volgt wetenschappelijk oogonderzoek daarom op de voet, want de ontwikkelingen die nu plaatsvinden geven hem hoop. Voor zijn eigen zicht, maar ook voor dat van anderen.
“Als de therapie voor een netvliesloslating er niet was geweest, dan was ik nu volledig blind geweest. Hulde aan de wetenschap! Alles wat je doet, doe je met je zicht. Fietsen, lezen, mensen ontmoeten en communiceren. Twaalf jaar geleden werd een deel van mijn zicht zwart. Als je je ogen sluit komt er meestal nog wel enig licht binnen. Mijn zicht vulde zich echter met totale duisternis. Daar schrok ik erg van! Er was een netvliesloslating gaande in mijn oog. Ik ben met spoed naar het ziekenhuis gegaan en ik werd gevraagd om op mijn zij te gaan liggen. Dat moest voorkomen dat het netvlies verder scheurde. Met een oogoperatie en een laser hebben ze mijn netvlies vastgezet. Elk laserstraaltje liet een klein litteken achter, maar het is beter dan het gitzwarte beeld dat ik nooit zal vergeten. Ik raakte onder de indruk van het werk van oogartsen, het is een prachtig ambacht. De techniek is verbluffend, maar het is jammer dat er nog niet voor alle oogaandoeningen een oplossing is.
Opnieuw een netvliesloslating
Door de netvliesloslating heb ik ervaren wat het betekent als je ogen je in de steek laten. Een zeer beangstigend gevoel. Dat gun je niemand! Sindsdien ben ik extra alert op wat ik zie, of niet. Ik was in het zwembad toen ik merkte dat mijn zicht zich vulde met flikkeringen. Nu was mijn andere oog aan de beurt, opnieuw een netvliesloslating. Ik zie links niet meer scherp, maar ik heb nog voldoende zicht over. Ik tel mijn zegeningen! En ik hoop dat de wetenschap doorzet, zodat er straks betere behandelingen zijn. Ook voor mijn moeder en zus. Zij zijn belast met maculadegeneratie en hun zicht ging achteruit. Lijnen die krom lijken en een zwarte vlek is wat ze zagen. En om de achteruitgang te stoppen was maandelijks een nare injectie nodig.
Geven voor een oplossing
Ik doneer regelmatig voor wetenschappelijk oogonderzoek. Daar ligt mijn hoop! In december 2020 heb ik mijn donatie omgezet naar een jaarlijkse, periodieke schenking voor vijf jaar. Door het belastingvoordeel is de gift extra interessant, want daardoor geef je eigenlijk het dubbele. Mijn moeder heeft 1 oog verloren aan maculadegeneratie, maar kan met haar andere oog nog zien dankzij de injecties. Ikzelf had blind kunnen zijn, maar dankzij de behandeling heb ik mijn zicht behouden. Wetenschappelijk oogonderzoek maakt een zichtbaar verschil. Als meer mensen een financiële bijdrage leveren, kunnen de wetenschappers doen waar ze goed in zijn. Ogen repareren en zicht herstellen! Voor mij, voor jou en ieder ander met een (toekomstig) zichtprobleem.”