Rogier Dorsman was 12 en fanatiek zwemmer toen 
hij plots bijna blind werd. In augustus doet hij mee aan de Paralympische Spelen in Parijs. “Ik red me wel, maar dat lukt niet iedereen. Meer onderzoek naar behandelingen, kan meer mensen met een oogziekte gelukkig maken.”
’s ochtends wakker worden en nooit meer goed zien: het lijkt een nare droom maar het overkwam paralympisch zwemmer Rogier Dorsman (24). Hij was 12 jaar en toen al een fanatieke wedstrijdzwemmer. Binnen drie maanden ging zijn zicht zo hard achteruit dat hij haast blind was. Pas een jaar later werd de oorzaak duidelijk: Dorsman heeft choroïderemie. “Daarnaast zit er een fout in mijn DNA waardoor mijn oogzenuw afsterft.” In Nederland is hij de enige met deze combinatie van aandoeningen.
Alles opnieuw leren
Choroïderemie is een zeldzame, erfelijke oogziekte waarbij delen van het netvlies en het vaatvlies (de choroïdea) afsterven. De ziekte komt vooral bij mannen voor. “Mijn oom heeft de ziekte ook en is blind. In het begin was het natuurlijk heftig. Ik moest eigenlijk alles opnieuw leren. Maar mijn oom had een leuk leven en kon bijna alles, ondanks zijn beperking. Dat voorbeeld is een steun voor me geweest.”
‘Bij Visio ben je één van de velen die (bijna) blind is, dat helpt’
Omdat zijn middelbare school niet de hulp kon bieden die hij nodig had, stapte Dorsman over naar een school van Koninklijke Visio. Naast gewone schoolvakken, kreeg Dorsman les in koken, techniek en de was doen. “Je leert daar zo veel praktische trucjes en je bent er één van de velen die (bijna) blind is. Dat helpt.”
Aantikstok
Dorsman bleef ook zwemmen, al leek dat spaak te lopen. Hij liep meermalen verwondingen op doordat hij in grote vaart tegen de zwembadrand zwom. Na een tip van de Zwembond ging hij langs bij de Paralympische zwemmers in Zeist. “De Bondscoach vertelde hoe je met een balletje aan een steel een zogeheten tap-stok kon maken. Nu kon iemand vanaf de kant mijn hoofd aantikken, als ik bijna bij het eind van de baan was. Sindsdien kon ik weer voluit doen waar ik het meest van hield.”
30 uur per week trainen
Vanwege zijn zwemtalent werd Dorsman uitgenodigd om af en toe mee te komen trainen met de paralympische sporters. “Dat is daarna een beetje uit de hand gelopen.” Inmiddels traint hij bijna 30 uur per week, waarvan 20 uur in het zwembad. Half april kwalificeerde Dorsman zich voor de Paralympische Spelen in Parijs, eind augustus 2024. En eind april zwom hij 7 verschillende afstanden tijdens het EK Parazwemmen in Funchal (Portugal).
‘Topsport is winnen van anderen, en van jezelf’
Dat Dorsman ging zwemmen was niet verrassend: zijn opa, tantes en ouders waren ook bij de sport betrokken. Zijn moeder deed aan wedstrijdzwemmen en zijn vader aan waterpolo. “Ik hou van de vrijheid in het water. En ik wil mezelf voortdurend verbeteren. Topsporten is winnen van anderen, en van jezelf. Een gouden medaille is de beloning voor al dat harde werk.”
‘De humor in ons team maakt beperkingen luchtiger’
Topsport heeft hem snel ontwikkeld, ervaart Dorsman. In zijn zwemteam zitten topsporters met heel diverse beperkingen. “Iedereen heeft iets. Dat relativeert enorm. Onze onderlinge humor maakt beperkingen ook luchtiger.” Zo klaagde Dorsman eens over kramp in zijn kuit na een training. Een mede-topsporter zonder onderbenen merkte droogjes op: ‘Echt? Daar heb ik nooit last van.’
‘Met meer onderzoek kunnen meer mensen met een oogziekte gelukkig worden
Desondanks hoopt hij dat er extra geld komt voor meer onderzoek naar oogziekten, zoals choroideremie. “Ik red me wel, maar dat geldt niet voor iedereen. Meer onderzoek naar behandelingen, kan meer mensen met een oogziekte gelukkig maken. Als iedereen een steentje bijdraagt, kunnen we daar samen voor zorgen.”
Gelukkig mens
Iedereen kan meer dan die denkt, meent Dorsman. “Ook als je blind bent.” Sommige dingen gaan bij hem wat lastiger. Als hij strijkt blijft er soms een vouw in een overhemd zitten. “Dat is dan maar zo.” En ja, zijn oogziekte heeft een aantal deuren gesloten. “Maar andere juist geopend. Ik ben nu fulltime topsporter. En een gelukkig mens.”