Vorig jaar liep Robin Chardon de Vierdaagse al met het Oogfonds-shirt aan. Dit jaar lopen ook haar ouders gesponsord mee. Als Team Chardon willen ze bijdragen aan de preventie en behandeling van oogziektes. ‘Zodat patiënten straks niet meer zoveel verliezen door een oogaandoening.’
‘Wandelen is heel helend’
Haar vader, nu 57, was ongeveer net zo oud als zij nu is toen hij de diagnose ‘maculadegeneratie’ kreeg. Robin Chardon, 23 jaar oud, weet dus niet beter dan dat haar vader slechte ogen heeft. ‘Maar toen ik op de middelbare school zat, gingen zijn ogen snel achteruit. Hij moest allerlei dingen opgeven die belangrijk waren voor hem, zoals zijn eigen bedrijf. Hij kreeg meer moeite met dagelijkse bezigheden, en ook sociale contacten bijhouden ging moeilijker. Daardoor raakte hij in een depressie.’
Ook Robin zat in die periode niet lekker in haar vel. ‘Het gaat nu met ons allebei een stuk beter, maar daardoor hebben we afgelopen jaren een sterke band gekregen.’
Samen wandelen speelde daarbij ook een rol. ‘Buiten zijn en bewegen is heel helend. Wandelen heeft een therapeutische functie. Je hoeft er niet eens bij te praten.’
‘Heel veel mensen doneerden’
Zo kwam Robin in 2024 op het idee om aan de Vierdaagse mee te doen, en daarbij geld in te zamelen voor het Oogfonds. ‘Dat doet veel aan preventie, dat vind ik mooi. Mijn vader heeft zo veel moeten opgeven door zijn ziekte, het zou mooi zijn als dat in de toekomst voor anderen voorkomen kon worden.’
Vorig jaar haalde Robin zo’n zeshonderd euro op. ‘Gewoon, door familie en vrienden te laten weten dat ik meeliep voor het Oogfonds en ze de link naar de sponsorsite te sturen. Heel veel mensen doneerden, heel lief.’
Dit jaar hoopt ze op nog wat meer. Zeker omdat haar ouders nu ook als sponsorlopers meedoen. ‘Zij hebben een flink netwerk, die hebben ze allemaal op onze sponsorsite geattendeerd. Maar we worden inmiddels ook al gesponsord door onbekenden.’
‘Asfaltroutes zijn fijn voor slechtzienden’
Zijn lange wandelingen niet heel lastig voor een slechtziende? Robin: ‘Het mooie van de routes van de Vierdaagse is juist dat ze heel fijn zijn voor mensen met slechte ogen. Ze gaan namelijk helemaal over asfalt. Op bospaden struikel je makkelijk over een boomwortel.’
Om diezelfde reden lopen Robin en haar vader ook altijd op fietsknooppuntenroutes als ze samen trainen. ‘Dan heb je altijd een goed wegdek.’ En ze doen liever geen routes door een bos: ‘Dat is vaak te donker voor zijn ogen.’
Nog een ervaringstip: trek als wandelpartner van een slechtziende iets opvallends aan. ‘Mijn moeder draagt op de Vierdaagse een felgekleurd petje. Zo kan mijn vader haar ook in de menigte hopelijk snel terugvinden.’
‘Mensen motiveren elkaar’
Robin zal dit jaar het grootste deel van de routes niet naast haar ouders lopen. ‘Ik loop dit keer de vijftig kilometer, mijn ouders doen tien kilometer minder. We zullen elkaar dus pas de laatste kilometers zien. Maar ik verwacht dat het besef dat we alle drie tegelijk onderweg zijn, me het gevoel zal geven dat we toch verbonden zijn.
En dat ze dit keer alleen loopt? ‘Ik vind het prima om met onbekenden te lopen. Je maakt op zo’n dag steeds kleine praatjes met anderen. Mensen motiveren elkaar als iemand het even moeilijk heeft. Dat is ontzettend leuk.’
