Bij oogmelanoom draait het niet alleen om de tumor in het oog zelf. Een belangrijk deel van het onderzoek richt zich op het risico op uitzaaiingen – ook wel metastasen genoemd. Deze kunnen al aanwezig zijn voordat de tumor ontdekt is, maar blijven in het begin vaak onzichtbaar.
Oogmelanoom zaait meestal uit via de bloedbaan. De lever is daarbij het meest getroffen orgaan, gevolgd door longen en, in zeldzame gevallen, botten of andere organen.
Standaardonderzoek bij de diagnose omvat onder andere:
- Echografie van de lever
- Longfoto
- Soms een CT- of MRI-scan van borst en buik
Met deze beeldvorming proberen artsen zichtbare uitzaaiingen op te sporen. Maar microscopisch kleine uitzaaiingen zijn vaak nog niet zichtbaar op scans. Daarom is moleculair onderzoek op tumorweefsel steeds belangrijker.
Hierbij wordt gekeken naar afwijkingen zoals:
- Monosomie 3 (verlies van chromosoom 3)
- BAP1-mutatie (verhoogt kans op uitzaaiingen en komt voor bij erfelijke aanleg)
Deze markers geven belangrijke informatie over de agressiviteit van de tumor en helpen artsen in te schatten welke patiënten extra risico lopen.
Bij mensen met een verhoogd risico wordt intensiever gemonitord. Zij komen ook in aanmerking voor deelname aan klinische studies, bijvoorbeeld met aanvullende (systemische) therapieën om het risico op uitzaaiingen te verlagen. In sommige gevallen worden deze behandelingen al vóór of direct na de behandeling van de tumor in het oog gestart.
